- Herken je ook dat gevoel wanneer het lijkt alsof er twee mensen met elkaar praten, maar het voelt alsof ze aan elkaar voorbijgaan zonder echt te verbinden?
- Of dat je zelf in een “gesprek” zit en later denkt: hé ik heb eigenlijk helemaal niet naar het verhaal van de ander geluisterd en je twijfelt of de ander jou ook wel “gehoord” heeft?
Waarom zijn we toch vaak zo snel geneigd om vooral te praten, maar vergeten we dan om écht naar de ander te luisteren?
gesprek gaat verder dan alleen maar je eigen ideeën de wereld in slingeren. Het is eigenlijk een soort reis waarbij je zelf ook groeit door de ander echt proberen te begrijpen. Dit is mijn intentie binnen mijn gesprekken met klanten: van begrip naar groei. Begrijpen begint pas echt wanneer we de ander serieus nemen en luisteren naar wat die te zeggen heeft en ons eigen oordeel eraf laten. Als we alleen maar kletsen en de rest negeren, dan is het net alsof je een boek hebt geschreven zonder dat iemand die leest.
Laten we echte verbinding in gesprekken maken door:
- Te luisteren naar de ander
- Vragen te stellen
- Proberen de ander te begrijpen
- Jouw mening en oordeel (nog even) achterwege te laten
Alleen dan kan er een echte dialoog ontstaan, waarin begrip groeit en nieuwe inzichten tot stand komen. Oftewel, van begrip naar groei!
Op naar meer dialogen!